Zdrowie, medycyna

strona - tutaj - http - portal - klik - www - tam - to - blog - kliknij
NIESTRAWNOŚĆ 9 marca 2014, Doktor No comments Niestrawnością (dyspersja) nazywamy zaburzenia trawienia i wchłaniania pokarmów na tle zaburzeń wydzielniczych i ruchowych. Odróżniamy niestrawność fermentacyjną, gnilną i tłuszczową. Niestrawność fermentacyjna. W warunkach pra-widłowych węglowodany ulegają strawieniu i to już w górnych odcinkach jelita cienkiego. Przy niedostatecznym wydzielaniu amylaz nie strawione węglowodany dostają się do dalszych odcinków jelita cienkiego i do jelita grubego, gdzie żyje wiele drobnoustrojów. Obfity dowóz węglowodanów – doskonałej pożywki dla bakterii – powoduje gwałtowny rozwój flory jelitowej, zwłaszcza gatunków żyjących kosztem cukrów. Bakterie te powodują rozkład węglowodanów z wytworzeniem organicznych kwasów i dużej ilości dwutlenku węgla. Niestrawność fermentacyjna 21 lutego 2014, Doktor No comments Niestrawność fermentacyjna może być poza tym spowodowana nadmiernym spożyciem węglowodanów i przeładowaniem nimi przewodu pokarmowego. Dochodzi wówczas do względnego niedoboru fermentów. Przyczyną niestrawności może być również osiedlenie się i rozmnożenie drobnoustrojów fermentacyjnych w górnych odcinkach jelita cienkiego, np. w następstwie niedo- kwaśności. Niestrawność fermentacyjna objawia się bębnicą i bezwonnymi gazami (C02), wzmożeniem perystaltyki jelit i bie-gunkami (drażniące działanie organicznych kwasów). Następstwem niestrawności jest poza tym samozatrucie ustroju produktami fermentacji węglowodanowej. Niestrawność gnilna. Istotą tej niestrawności jest wzmożony rozwój drobnoustrojów gnilnych w jelitach, w następstwie czego dochodzi do nadmiernego gnicia białkowych składników treści pokarmowej. Nieżyt zastoinowy oskrzeli 11 lutego 2014, Doktor No comments Nieżyt zastoinowy oskrzeli (bronchitis venosta- tica). Zastój krwi doprowadza do obrzęku błony śluzowej oskrzeli i jej zwyrodnienia śluzowego, co przyczynia się do wzmożonego jej wydzielania. Chory stale kaszle i odpluwa śluzową, zielonkawą plwocinę z rdzawymi niekiedy żyłkami krwi. Przewlekły nasilony kaszel prowadzi w końcu do rozedmy płuc. Stwardnienie zastoinowe płuc (induratio veno- statica pulmonum). Długotrwały zastój krwi powoduje rozrost tkanki łącznej międzyzrazikowej – powstaje stwardnienie płuc. Na sekcji płuca są twarde, przy przekrawaniu chrzęszczą. Stwardnienie płuc zmniejsza w znacznym stopniu ich elastyczność i zdolność rozprężania się, co powoduje zmniejszenie pojemności życiowej i upośledza czynność oddechową. Obrzęk płuc (oedema pulmonum) na tle niewydolności krążenia jest to agonalny (przedśmiertny) zwykle objaw niewydolności lewej komory przy stosunkowo wydolnej komorze prawej. Obrzęk płuc może powstać również w zatruciach bojowymi środkami trującymi oraz na tle odruchowym, np. w urazach czaszki, nowotworach mózgu. Na sekcji płuca są duże, ciasto- wate, nie zapadają się, a z przekroju wydobywa się duża ilość pienistego płynu. Obrzęk płuc utrudnia wymianę gazów w płu- cacb, prowadząc do znacznej duszności. Nie jest on jednak przyczyną zejścia śmiertelnego, jest jedynie jednym z objawów agonii w niedomodze komory lewej. Można powiedzieć, że człowiek umiera nie dlatego, że ma obrzęk płuc, ale dlatego ma obrzęk płuc, że umiera.